#SomosHistoria El día en que nuestro Juvenil ascendió a División de Honor

img-20160927-wa0015

A veces las cosas parece que fueron ayer, y esta es la historia más reciente, de la sección que hemos inaugurado este año, #SomosHistoria . Hoy hablamos de un equipo, o mejor dicho una familia, que consiguió la friolera de tres ascensos consecutivos, llevando al equipo juvenil de nuestro Club, a la mayor categoría del fútbol juvenil en España. Toda una proeza con la que nadie contaba, y que consiguieron a base de esfuerzo y numeroso trabajo, donde la gente incluso llegó a darlo todo lesionada, con esguinces de segundo grado en un tobillo, y compitiendo al cien por cien con una fractura en la muñeca. Una verdadera historia de cuento, que no podíamos dejar escapar en esta sección, y que hemos reconstruido gracias a Xinzo, uno de los capitanes de aquella SUPERFAMILIA. Hemos hablado con él y con David Míguez, que fueron quienes continuaron su aventura en nuestro Preferente, tras hacer conseguido dos ascensos consecutivos. Otro que continuó con nosotros y que sumó dos ascensos en su currículo, fué el lateral Lucas Álvarez, que jugó con nosotros hasta hace bien poquito.

El equipo lo componían los siguientes jugadores:

Porteros: Pablo Colmenero y Rodrigo.

Defensas: Juanca, Gallego, Papito, Arteche, López, Diego Villarino, Bruno y Denis.

Centrocampistas: David, Chery, Jose Manuel, Adrián Quintas, Xinzo, Jacobo, Félix, Adrián Blanco, Javier y Madriñan.

Delanteros: Rucho, Fran y Aarón.

Entrenador: José Antonio 2º Entrenador: Carlos Figo

Xinxo: "Tiñamos moitas cousas en contra, e ninguén apostaba por nós"

Uno de los capitanes d entonces y ahora jugador del primer equipo, Xinzo, recuerda aquello como "o mellor que nos puido pasar a todo o equipo. A xente dicíanos que non tiñamos equipo para manternos, e que iamos descender. Sempre foron comentarios negativos do tipo de vades recibir palizas e ides sufrir moito. Iso foi unha motivación extra ante esa xente. O adestrador ensinounos a competir dende o primeiro momento e nunca darnos por vencidos. Ensinounos o que pode ser o fútbol e ter ilusión por él, vendo amaños como vimos  ao final de liga. Era difícil porque viñamos de dous ascensos consecutivos, e non éramos moi ben vistos para os rivais polo cambio de nome e por todo, facíase máis difícil. A pesar de todo demos a cara e conseguimos o ascenso para que tantos rapaces poideran disfrutar da categoría máis bonita xuvenil. Quero agradecer a todos os meus compañeiros ese ano, porque fixeron de todo para estar unidos, e foi unha das cousas máis importantes de ese ano. Todos confiábamos en todos  e cada un se ilusionaba polo outro compañeiro. Conseguimos ese ascenso porque todos fomos unha familia e estábamos moi unidos".

David: "Foi a recompensa de todos os anos que estivemos xuntos"

Otro de los capitanes de la época, David Miguez, asegura que "a principio do ano do ascenso estuvo marcado pola miña recuperacion de rodilla, despois da rotura de ligamento cruzado. A medida que comezamos a entrenar, ninguén apostaba por nós, loitabamos por un obxetivo totalmente distinto ó que conseguimos. Tanto o corpo técnico, como todos os xogadores, non pensabamos no que realmente conseguimos. Íamos a adestrar con toda a normalidade do mundo. O mesmo equipo estivo esforzándose durante moitos anos, e ese ano foi a recompensa de todos os anos que estivemos xuntos e creando e facendo piña, donde toda a xente estivo involucrada desde o principio hasta o final".

Abajo de todo os dejamos dos vídeos, uno de homenaje al equipo, y otro del momento en que el árbitro decreta el final del partido en Santiago, y el equipo asciende a División de Honor, la primera y hasta la fecha única de su historia.

img-20160927-wa0015 img-20160927-wa0014 img-20160927-wa0013 img-20160927-wa0012